Sleipnisskjöldurinn
Heiðursverðlaun Hestamannafélagsins Sleipnis.

Hugmynd um Sleipnisskjöldin kom fyrst fram árið 1950 þegar farið var að ræða um að kappreiðamótin ættu ekki að snúast um það eitt að reyna flýti hesta á hlaupum. Hið eftirsótta nú væri hinn fjölhæfi gæðingur. Hann skyldi verðlauna ekki síður en hlaupagarpana. Gæðinginn sem allir vilja eiga. Ríkharður Jónsson myndhöggvari var fenginn til að skera út skjöld úr tré, og var útskorinn hestsmynd á honum. Hafði listamaðurinn til hliðsjónar myndir af hesti á góðu skeiði og hét sá hestur Helluvaðs-Gráni í eigu Jóns Pálssonar dýralæknis. Átta skeifur eru skornar í eftir brún skjaldarins og inni í hverri skeifu er stafur í nafnið SLEIPNIR. Vinnst hann aldrei til eignar en eigandi gæðingsins varðveitir skjöldinn milli móta og á að fá verðlaunaskjal með.

Reglugerðin um Sleipnisskjöldinn var samþykkt á aðalfundi 2. mars 1952, og voru fjögur meginatriði sett fram við dóma:

1. Fjör og ljúf skapgerð.
2. Allar gangtegurndir hreinar, hár og fagur fótaburður.
3. Hár og fagur höfuðburður.
4. Tamning góð, og skal knapi auðveldlega geta skipt um gangtegund eftir fyrirmælum dómnefndar.

 Sleipnisskjaldhafar

(Verðlaunaafhending féll niður 1955. Ekki er vitað um skjaldarhafa 1960).

Heimild 197 og eldri: Afmælisrit Sleipnis, 50 ára, 1979.